Elizabeth Dunn

Badania Elizabeth Cullen Dunn koncentrują się na przymusowej migracji. Przez ponad dekadę pracowała z uchodźcami i przesiedleńcami wewnętrznymi. W swojej najnowszej książce No Path Home: Humanitarian Camps and the Grief of Displacement krytycznie przygląda się obozom dla uchodźców jako przestrzeni zarówno biurokratycznych regulacji, jak i kryzysu egzystencjalnego. Wykorzystując podejście ontologiczne, pokazuje, że przesiedleńcy utknęli w obozach nie tylko z powodu wojny, ale także z powodu logiki humanitaryzmu, która więzi ludzi w stanach niepewności, skrajnej presji i ostatecznie porzucenia. No Path Home opiera się na ponad 16 miesiącach pracy etnograficznej w Republice Gruzji, gdzie Dunn mieszkała i pracowała w obozie dla ofiar czystek etnicznych.

Większość badań Dunn prowadziła w byłym bloku wschodnim. Jej wczesne prace, których kulminacją była książka Privatizing Poland: Baby Food, Big Business and the Remaking of Labor, koncentrowała się na przejściu od socjalizmu w krajach byłego Układu Warszawskiego. Począwszy od 2001 r. skupiła się na byłym ZSRR, w szczególności na republikach nierosyjskich. Oprócz pracy w Gruzji, prowadziła również badania nad przesiedlonymi Czeczenami w Kirgistanie.