Redakcja

Katarzyna Bojarska
Adiunktka w katedrze kulturoznawstwa SWPS Uniwersytetu Humanistycznospołecznego w Warszawie. W latach 2008-2012 asystent a w latach 2012-2019 adiunkt w Instytucie Badań Literackich PAN, w Zespole do Badań nad Literaturą i Kulturą Późnej Nowoczesności, członkini Uniwersytetu Muri im. Franza Kafki. Współzałóżycielka "Widoku". Od 2024 kierująca Centrum Porównawczych Badań Kultur Pamięci (CCRMC) Autorka tekstów i przekładów zainteresowana relacjami sztuki, literatury, historii i psychoanalizy, tłumaczka m.in. książki Michaela Rothberga Pamięć wielokierunkowa. Pamiętanie Zagłady w epoce dekolonizacji. Autorka książki Wydarzenia po Wydarzeniu: Białoszewski – Richter – Spiegelman (Warszawa 2012). Redaktorka i jedna z tłumaczek książki Ernst van Alphen, Krytyka jako interwencja. Sztuka, pamięć, afekt(Kraków 2019). Stypendystka Fulbrighta i Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej. Realizowała granty badawcze ze środków NPRH, NCN, Horizon2020.

Łukasz Kiełpiński
Kulturoznawca, doktorant w Szkole Doktorskiej Nauk Humanistycznych UW, absolwent MISH UW. W ramach grantu MNiSW „Perły nauki” (dawniej: „Diamentowy grant”) zajmuje się wkładem emigrantów z Europy Środkowo-Wschodniej w powojenną, amerykańską awangardę filmową. Badania w tym zakresie prowadził na Uniwersytecie w Toronto oraz w Institut für die Wissenschaften vom Menschen (IWM) w Wiedniu w ramach Jerzy Giedroyc Fellowship. Publikował m. in. w „Kwartalniku Filmowym”, „IWM Post”, „Kulturze Współczesnej” i „Ekranach”. Stypendysta NCN i laureat I miejsca w VII edycji Konkursu im. Profesor Eweliny Nurczyńskiej-Fidelskiej na najlepszą pracę magisterską z zakresu polskiego kina lub edukacji audiowizualnej. Dorywczo zajmuje się krytyką filmową – nagrodzony w konkursie im. Krzysztofa Mętraka na najlepsze teksty krytycznofilmowe (2023, 2024).

Magdalena Moskalewicz
historyczka sztuki, kuratorka i redaktorka specjalizującą się w powojennej sztuce polskiej i środkowoeuropejskiej (doktorat UAM 2012) oraz krytycznym muzealnictwie i sztuce najnowszej. Jej projekty kuratorskie często dotyczą paraleli pomiędzy postkomunizmem i postkolonializmem. Autorka tekstów naukowych, popularno-naukowych i publicystycznych w książkach (Brill, Routledge, Oxford Univ. Press, MSN), katalogach wystaw (MoMA, Tate, Berlin Biennale) oraz czasopismach („Artium Quaestiones”, „Art in America”, „The Washington Post”). Nagrodzona Jean Goldman „Literary Lions” Book Prize 2017 (za książkę Halka/Haiti) oraz Mary Zirin Prize 2020 przyznawaną przez Association for Women in Slavic Studies (USA); stypendystka Fundacji A.W. Mellona, Fundacji Kościuszkowskiej, The Getty, The Clark, i in. Pracowała na uczelniach i w instytucjach wystawienniczych w Europie i Stanach Zjednoczonych, m.in. na Uniwersytecie Carnegie Mellona w Pittsburghu, w Wyższej Szkole Chicagowskiego Instytutu Sztuki (School of the Art Institute of Chicago), w MoMA w Nowym Jorku, triennale FRONT w Cleveland oraz jako kuratorka Pawilonu Polskiego na Biennale Sztuki w Wenecji (2015).

Agata Pietrasik
jest historyczką sztuki i wykładowczynią Alfreda Landeckera na Freie Universität w Berlinie. Jej badania koncentrują się na reprezentacji i pamięci Holokaustu i II wojny światowej w europejskich sztukach wizualnych i kulturze połowy XX wieku. Ukończyła Uniwersytet Warszawski (2009) i Freie Universität w Berlinie (2017). Jej książka, Art in a Disruptive World: Poland, 1939-1949, została wydana przez Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie i Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie w 2021 roku. Obecnie pracuje nad projektem How Exhibitions Rebuilt Europe:Exhibiting War Crimes in the 1940s oraz wystawą poświęconą wczesnym wystawom zbrodniom wojennych i Holokaustu w Niemieckim Muzeum Historycznym w Berlinie.

Krzysztof Pijarski
Artysta posługujący się medium fotografii, Adiunkt w łódzkiej Szkole Filmowej, historyk sztuki. Kierownik Laboratorium Narracji Wizualnych. Stypendysta m.in. Fulbrighta na Johns Hopkins University w Baltimore (2009-2010), Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Shpilman Institute of Photography; kierownik i wykonawca grantów Ministra Nauki Szkolnictwa Wyższego, Narodowego Centrum Nauki i Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki.
Dąży do wypracowania przekonujących wizualnych form myślenia. Jako artysta skupia się na estetycznym – to znaczy zmysłowym – wymiarze tego, co poznawcze, polityczne, etyczne, tworząc wizualne archeologie instytucji i dyskursów, biografie ludzi i rzeczy.
Autor monografii poświęconej modernizmowi widzianemu przez pryzmat figury Michaela Frieda oraz fotografii jako technologii, która całkowicie zmieniła nasze rozumienie sztuki (Archeologia modernizmu. Michael Fried i nowoczesne doświadczenie sztuki, Wydawnictwo Szkoły Filmowej w Łodzi, 2017) oraz (Po)Nowoczesne losy obrazów. Allan Sekula / Thomas Struth (2013). Redaktor tomów Object Lessons: Zofia Rydet’s „Sociological Record” (2017) i Archiwum jako projekt (2011). W roku 2010 nakładem Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego ukazała się antologia tekstów Allana Sekuli w jego przekładzie.
Uczestnik PLAT(T)FORM 2012 w Fotomuseum Winterthur. Jego projekt Żywoty nieświętych został zaprezentowany w C/O Berlin.

Zofia Rohozińska
Socjolożka i historyczka sztuki, doktorantka w Szkole Doktorskiej Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego, absolwentka Wydziału Zarządzania Kulturą Wizualną Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie oraz Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych UW. Nagrodzona w 2021 roku przez Fundację GESSEL dla Zachęty Narodowej Galerii Sztuki za najlepszą pracę magisterską. Brała udział w projektach badawczych Instytutu Studiów Zaawansowanych, Instytutu Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk oraz Muzeum Sztuki Nowoczesnej. W ramach studiów doktoranckich zajmuje się badaniem mechanizmów wytwarzania wiedzy w polskim polu sztuki na przykładzie przemian dyskursu wokół socrealizmu.

Dorota Sosnowska
Adiunktka w Zakładzie Teatru i Widowisk Instytutu Kultury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego. Autorka książki Królowe PRL. Sceniczne wizerunki Ireny Eichlerówny, Nininy Andrycz i Elżbiety Barszczewskiej jako modele kobiecości (WUW 2014). Brała udział w projektach naukowych Źródła i mediacje (środki NPRH), Performanse pamięci (NCN) oraz Maska w kulturze współczesnej Europy (NCN). Publikuje artykuły w polskich i zagranicznych pismach naukowych takich jak „Performance Research” czy czeskie „Theatralia”. Jest współredaktorką książki Robotnik. Performanse pamięci (Instytut Teatralny/KiP, 2017). Aktualnie realizuje projekt Odmieńcy. Performanse inności w polskiej kulturze transformacji (NCN) oraz jest współwykonawczynią w projekcie Epidemie i wspólnoty w krytycznych teoriach, artystycznych praktykach i spekulatywnych fabulacjach ostatnich dekad. Jest członikinią grupy roboczej Historiography w ramach International Federation for Theater Research. W latach 2009-2011 pracowała w Teatrze Dramatycznym m.st. Warszawy.

Tytus Szabelski-Różniak
Fotograf i artysta wizualny. Absolwent dziennikarstwa i komunikacji społecznej na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu oraz fotografii na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. Obecnie doktorant Interdyscyplinarnych Studiów Doktoranckich na UAP. Jego główne zainteresowania to materialność cyfrowego obrazu, polityka i kwestie społeczne, architektura oraz relacje człowiek-natura.

Krzysztof Świrek
Socjolog, adiunkt na Wydziale Socjologii UW, gdzie w 2016 roku obronił doktorat. Interesuje się teoriami ideologii, władzy symbolicznej i klas społecznych. Wykłada klasyczne teorie socjologiczne, prowadził seminaria o koncepcjach nowoczesności i psychoanalitycznej analizie władzy. Autor książki Teorie ideologii na przecięciu marksizmu i psychoanalizy (2018). Publikował artykuły m.in. w „European Journal of Social Theory”, „Studiach Socjologicznych”, „Societas/Communitas”, „Przeglądzie Humanistycznym”, „Hybris”. Jako krytyk filmowy współpracował z miesięcznikiem „Kino” i pismem „dwutygodnik.com”.
Dawne członikinie i członkowie redakcji

Iwona Kurz
Ur. 1972. Profesorka w Instytucie Kultury Polskiej na Uniwersytecie Warszawskim. Zajmuje się historią nowoczesnej kultury polskiej w perspektywie obrazu, antropologią kultury wizualnej oraz problematyką ciała i gender. Autorka książki Twarze w tłumie (2005, Nominacja do Nagrody Nike, Nagroda im. Michałka za najlepszą książkę filmoznawczą), współautorka książek Obyczaje polskie. Wiek XX w krótkich hasłach (2008), Ślady Holokaustu w imaginarium kultury polskiej (2017), Ekspozycje nowoczesności. Wystawy a doświadczanie procesów modernizacyjnych w Polsce 1821–1929 (2017) oraz Kultura wizualna w Polsce (2017, dwa tomy), redaktorka tomu Film i historia (2008), współredaktorka Antropologii ciała (2008) oraz Antropologii kultury wizualnej (2012).

Paweł Mościcki
Ur. 1981. Filozof, eseista i tłumacz, profesor w Instytucie Badań Literackich PAN, członek Uniwersytetu Muri im. Franza Kafki. Interesuje się współczesną filozofią, różnymi dziedzinami sztuki (literatura, teatr, kino, sztuki wizualne) a także krytycznymi dyskursami politycznymi. Redaktor tomu Maurice Blanchot. Literatura ekstremalna (2007) oraz autor książek: Polityka teatru. Eseje o sztuce angażującej (2008), Godard. Pasaże (2010) i Idea potencjalności. Możliwość filozofii według Giorgio Agambena (2013), My też mamy już przeszłość. Guy Debord i historia jako pole bitwy (2015), Foto-konstelacje. Wokół Marka Piaseckiego (2016), Migawki z tradycji uciśnionych (2017), Chaplin. Przewidywanie teraźniejszości (2017), Lekcje futbolu (2019), Azyl (2022), Wyższa aktualność. Studia o współczesności Dantego (2022). Prowadzi też bloga: pawelmoscicki.net

Magda Szcześniak
Ur. 1985. Adiunktka w Instytucie Kultury Polskiej UW, kierująca specjalizacją "Kultura wizualna". Autorka książek Normy widzialności. Tożsamość w czasach transformacji (Warszawa 2016) oraz Poruszeni. Awans i emocje w socjalistycznej Polsce (Warszawa 2023), współautorka dwutomowej publikacji Kultura wizualna w Polsce (Warszawa 2017). Dwukrotna stypendystka Fundacji Fulbrighta (2010/11, University of Rochester, Graduate Program in Visual and Cultural Studies; 2019/20, Duke University, Institute for Critical Theory) i Narodowego Centrum Nauki (grant Preludium w latach 2013-2015 oraz Sonata w latach 2018-2023). Laureatka Nagrody Naukowej "Polityki" 2017 (nauki humanistyczne) oraz stypendium Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego dla wybitnych młodych naukowców 2017-2020. Publikowała m.in. w „New Literary History", „Oxford Art Journal", „Journal of Visual Culture”, „Tekstach Drugich”, „Dialogu”, „Kontekstach”, „Kulturze i Społeczeństwie”, „Kwartalniku Filmowym”. Obecnie kieruje projektem badawczym Reprezentacje klas ludowych we współczesnej polskiej kulturze wizualnej (IDUB UW).

Tomasz Szerszeń
Ur. 1981. Antropolog kultury, artysta wizualny. Autor książek Podróżnicy bez mapy i paszportu (2015) i Architektura przetrwania (2017). Adiunkt w Instytucie Sztuki PAN. Redaktor kwartalnika „Konteksty”, współzałożyclel pisma „Widok. Teorie i Praktyki Kultury Wizualnej”. Autor wielu projektów artystycznych pokazywanych w Polsce, Francji, Izraelu, Turcji i na Węgrzech. Kurator (z Goshką Macugą i Łukaszem Rondudą) wystawy Czym jest Oświecenie? (Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, 2018).

Łukasz Zaremba
Ur. 1983. Badacz wizualności, tłumacz, kurator. Wykładowca w Instytucie Kultury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego. Autor książki Obrazy wychodzą na ulice (2018). Interesuje się teoriami kultury wizualnej i metodologią badań wizualnych. Laureat Stypendium FNP START 2012 i START 2013 i stypendium Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego dla wybitnych młodych naukowców 2016 - 2019. Współtłumacz książki Jonathana Crary’ego Zawieszenia percepcji (2009), tłumacz książki W.J.T. Mitchella Czego chcą obrazy? (2013), Nicholasa Mirzoeffa, Jak zobaczyć świat (2016) i Hito Steyerl, Wyklęty lud ekranu oraz wielu innych tekstów z kultury wizualnej. Współredaktor podręcznika akademickiego Antropologia kultury wizualnej (2012) i tomów Kultura wizualna w Polsce (2017).

Agata Zborowska
Ur. 1986. Kulturoznawczyni, historyczka kultury. Pracuje w Instytucie Kultury Polskiej UW. Autorka książki Życie rzeczy w powojennej Polsce (Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2019). Publikowała m.in. w „Kontekstach”, „Kulturze Współczesnej”, „Kulturze Popularnej”, „Kwartalniku Filmowym”, „Czasie Kultury”, „Fashion Theory”, „Critical Studies in Fashion and Beauty”. Stypendystka Fundacji Kościuszkowskiej (2021/22).W 2019 roku Post-doc fellow na University of Chicago. Prowadziła badania na Indiana University Bloomington (2016), University College London (2014) i Carleton University in Ottawa (2011). Laureatka indywidualnych grantów naukowych PRELUDIUM (2015–2019) i ETIUDA (2017–2018) Narodowego Centrum Nauki. Laureatka nagrody im. prof. Aliny „Inki” Brodzkiej-Wald (2019) za wybitną pracę doktorską poświęconą współczesności w dziedzinie humanistyki. Pracowała w projekcie “Re-Past – Revisiting the Past, Anticipating the Future” realizowanym w ramach programu Horizon 2020 (2018–2019). Interesuje się teorią rzeczy, kulturą wizualną, relacjami własnościowymi, teorią krytyczną, historią kultury XX wieku. Obecnie pracuje nad projektem dotyczącym przemian własnościowych w perspektywie przemian wartości.
Korekta

Justyna Chmielewska
Antropolożka, turkolożka, redaktorka, rowerzystka. Autorka artykułów, recenzji i fotoesejów publikowanych m.in. w „Kontekstach”, „Nowych Książkach”, „Notesie na 6 tygodni”, „Widoku”, „Dzienniku Opinii”, „(op.cit.,)” i „Kulturze Liberalnej”.

Darren Durham
Korektor języka angielskiego, mieszka w Polsce. Współpracował między innymi z HBO, Ossolineum (w tym Muzeum Pana Tadeusza), BWA Wrocław, Domem Spotkań z Historią, Muzeum Historycznym Miasta Krakowa (w tym Fabryką Schindlera), Fundacją Kulik-KwieKulik, Akademią Muzyczna w Krakowie, Małgorzatą Rejmer oraz „Glissando”.

Daniel Malone
Artysta, korektor / redaktor. Absolwent historii sztuki i sztuk plastycznych, Uniwersytet w Auckland, Nowa Zelandia.

Kacha Szaniawska
Redaktorka, socjolożka, absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego i Szkoły Nauk Społecznych Polskiej Akademii Nauk. Redaguje literaturę z zakresu filozofii i nauk społecznych, nowych mediów, historii sztuki i architektury.
Dawne osoby korektorskie

Julia Odnous
Ur. 1985. Redaktorka i fotoedytorka. Absolwentka Instytutu Kultury Polskiej UW.

Alasdair Cullen
Alasdair ukończył rusycystykę oraz studia filmowe i telewizyjne na Uniwersytecie w Glasgow w 2003 roku. W Polsce mieszka od 2005 roku, jest wykładowcą na kierunku lingwistyka stosowana na Uniwersytecie Warszawskim, poza tym tłumaczy z języka polskiego i rosyjskiego oraz wykonuje korektę tekstów w języku angielskim.